แค่หยุดพักใจชั่วคราว ไม่ได้แปลว่าฉันไม่เอาไหน

แค่หยุดพักใจชั่วคราว ไม่ได้แปลว่าฉันไม่เอาไหน

ผู้เขียน 태수 / Tae Soo / แทซู

จำนวนหน้า 248 หน้า

บางครั้งนอนอยู่บ้านแท้ๆ แต่กลับไม่รู้สึกว่าได้พักผ่อน
ไม่ว่าจะนอนเยอะแค่ไหนก็ยังไม่รู้สึกดีขึ้น
นั่นอาจไม่ใช่ปัญหาที่ร่างกาย แต่เป็นปัญหาที่จิตใจ
ถ้าบ้านเป็นที่ที่เราเอาไว้พักร่างกายที่เหนื่อยล้า
บางทีเราอาจต้องมีบ้านอีกหลังเอาไว้ให้ใจได้พักเหมือนกัน

แต่ก่อนที่จะสร้างบ้านให้หัวใจได้พักสักหลัง
อย่าลืมขอบคุณตัวเองที่ทุ่มเทตั้งใจใช้ชีวิตมาจนถึงตอนนี้
อย่ารู้สึกผิดที่จะหยุดพักสักครู่เมื่อรู้สึกอ่อนล้า
บางครั้งการหยุดก็ไม่ได้หมายความว่าคุณแพ้ และไม่ได้แปลว่าคุณไม่เอาไหน
คุณก็แค่หยุดพักเติมพลังให้ใจเข้มแข็งเพื่อที่จะได้ไปต่อ
ก็ในเมื่อบ้านพังยังต้องสร้างใหม่ หัวใจคนเราก็เช่นกัน...

ขอให้คุณสร้าง ‘บ้านพักของหัวใจ’ ของตัวเองได้สำเร็จในสักวัน
เพื่อที่จิตใจของคุณจะได้พักผ่อนอย่างแท้จริง

บทนำ 

หัวใจ
ก็ต้องการการก่อสร้างใหม่งั้นเหรอ

ผมนอนไม่หลับอยู่สักพัก ไม่สิ อาจจะนอนแล้วแต่รู้สึกเหมือนไม่ได้นอนก็ได้ พอล้มตัวลงนอน หัวใจก็เต้นตุบๆ จนหลับไม่ลง กาแฟก็ไม่ได้ดื่ม แต่ในหัวเต็มไปด้วยความคิดที่ทิ้งไม่ได้ พรุ่งนี้ก็จะวันจันทร์อีกแล้ว ต้องให้เงินวันเกิดพ่อสามแสนวอน ยังไม่ทันได้ทำอะไร แต่อายุล่วงเลยเข้าสามสิบเสียแล้ว แบบนี้เดี๋ยวก็คงจะแก่ มีเรื่องให้บ่นยาวเป็นหางว่าวไปเรื่อยๆ จนในที่สุดก็รู้สึกง่วง แต่แล้วนาฬิกาปลุกก็ดัง เจ็ดโมงครึ่งแล้ว แค่ห้านาที อีกห้านาทีจริงๆ สมองที่สะลึมสะลืออ้อนขอนอนต่ออย่างไม่มีจิตสำนึกเอาเสียเลย ตลอดเวลาที่ตื่นอยู่ ความง่วงก็ถาโถม แต่พอกลับบ้านมาแล้วล้มตัวลงนอน กลับนอนไม่หลับเสียอย่างนั้น ใครเห็นเข้าก็คงรู้ว่าชีวิตผมพังไม่เป็นท่าแล้ว

ตอนเด็กๆ วันไหนที่โดนปู่ดุ ผมจะเข้าไปในตู้เก็บผ้าห่มแล้วระบายความโกรธ เมื่อเข้าไปในตู้เก็บผ้าห่มแล้วนอนบนผ้าห่มเย็นๆ ที่ถูกเก็บไว้ในนั้น ความอัดอั้นตันใจที่คิดว่าฉันเป็นเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยงแน่ๆ ต้องให้ฉันตายก่อนใช่ไหมถึงจะเห็นความสำคัญ และความโกรธที่พลุ่งพล่านขึ้นมาในใจเหล่านั้นกลับเย็นลงอย่างไม่น่าเชื่อ พอผล็อยหลับย่าก็เปิดประตูตู้แล้วพูดว่า ‘ออกมากินข้าวได้แล้ว’ ความโกรธหายไปหมด นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมคิดถึงผ้าห่มและตู้เก็บผ้าห่มที่ห่างกันมานานเกินยี่สิบปี ผมในตอนนี้ก็ต้องการพื้นที่แบบนั้น ถ้าบ้านเป็นพื้นที่สำหรับพักผ่อนจริงๆ ผมก็อยากมีบ้านอีกสักหลัง ถ้าจะพูดให้ชัดเจนอีกนิดก็คือบ้านของหัวใจ เพื่อนที่ฟังอยู่เงียบๆ ถามว่า ‘นายเมาเหรอ’ นั่นเป็นตอนที่หน้าบ้านกำลังมีการก่อสร้างใหม่อย่างเต็มที่

พอลองไปหาดูในอินเตอร์เน็ตก็พบว่าโดยปกติแล้วจะมีการก่อสร้างใหม่สำหรับอาคารที่มีอายุสามสิบปีขึ้นไป วิลล่าที่อยู่หน้าบ้านสร้างมาได้เกินสี่สิบปีจนสภาพเก่าทรุดโทรม การทุบทิ้งใช้เวลาไม่นาน แต่การก่อสร้างใหม่เริ่มทำมาได้สามเดือนแล้ว พอเห็นวิลล่าที่สร้างมาได้ครึ่งๆ กลางๆ ก็ทำให้คิดขึ้นมาได้ว่าจะว่าไปแล้วตัวผมก็ถึงเวลาก่อสร้างใหม่แล้วเหมือนกัน...อายุสามสิบสามปี เมื่อเทียบกับวิลล่าหน้าบ้านแล้วถือว่าเร็วมาก แต่หากดูจากความเก่าและผุพังแล้ว หัวใจผมก็แย่ไม่แพ้กันเลย เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ผมก็เลยตัดสินใจได้อย่างหนึ่ง ถึงอย่างไรก็ไม่มีอะไรให้เสียนี่นา ใช่ ผมตัดสินใจก่อสร้างหัวใจของตัวเองใหม่